முருகன்

அருள்மிகு ஊதிமலை முருகன்:

வண்ணமயில் ஏறியே வையகம் வலம்வந்தஅண்ணலே ஆறுமுகா அருள்புரிவாயே உண்ணாது உறங்காது ஊதிமலை ஏறிஉனைகண்ணாரக் கண்டேனே கந்தனே சுந்தரனே கண்ணிமை மூடாத கந்தனை கண்டாலேபண்ணிய பாவமும் பறந்தோடிப் போகுமேபுண்ணியம்சேருமே புகழ்வந்து கூடுமேஎண்ணியதெல்லாமே ஈடேறும் தன்னாலே

முருகன்

அருள்மிகு ஆறுமுக வேலன்:

ஆலோசனை ஏனோ ஆறுமுக வேலா உன்காலைப் பிடித்திருக்கும் பாலன் எனக்கருள மாலோலன் மருகனே மந்திரப் பொருளோனேசூலபாணி மகிழ் சுந்தர குமாரனே காலனை உதைத்த கண்ணுதற் கடவுளைபட்டருக்கருளிய பரமேஸ்வரியைஆனைக்கு ஓடிய ஆராவமுதனைவேலாநீ அறியாயோ காலத்தே வருவாயே

முருகன்

அருள்மிகு செந்தூர் முருகன்:

அலைவாயுகந்த ஆறுமுகவேலவனைதலைமுறை தோறுமே தாள் பணிவோமே அலைமகள் உடனுறை அரங்கனின் மருகனாம்கலைப்பிறை சூடிய சுந்தரன் மைந்தனாம் அலைகடலாடியே ஆலயம் வலம்வந்துமலைமகள் மைந்தனை மனமுருகித் தொழுதுஇலை நீறணிந்தாலே இனிதே நீங்கிடுமேதலைமுதல் கால்வரை தாக்கிடும் பிணிகளுமே